Omdat wij onze wijnen liever uit pakken halen dan uit flessen kochten we onze eerste 5 liter bij de delicatessenwinkel in Limogne-en-Quercy. Het scheelt een hoop ritjes naar de glasbak, en met de kwantiteiten die hier geschonken worden in een druk zomerseizoen is het natuurijk een stuk voordeliger. Een ander voordeel van een 5-literpak is natuurlijk dat we zelf nooit geconfronteerd worden met een lege fles. 

 

Onze gasten krijgen een karafje wijn bij het diner inbegrepen dus we gaan geen dure flessen open trekken, maar het moet wel een lekker wijntje zijn. De eerste reactie op ons 5-liter pak was heel goed. Het was notabene een stel Argentijnen die hier op huwelijksreis waren. Ze waren die avond de enigen die mee aten, dus we hadden bedacht dat we een romantische avond voor ze zouden verzorgen: we gingen niet bij ze aan tafel maar we dekten de tafel voor twee aan de kant van het dal met een prachtig uitzicht, kaarsjes, ons beste menu en de rode wijn uit ons pak, in een mooie karaf. Het zal ook met de entourage te maken hebben gehad, maar de pasgetrouwden bleven maar praten en wijn drinken, de karaf moest meerdere malen bijgevuld worden en vooral de jongen was razend enthousiast. Daar ging hij ook een paar flessen van halen, waar kon hij de leverancier vinden? We verwezen hem naar Château Eugénie in Albas. We waren er zelf nooit geweest, maar dat moest nu natuurlijk wel gepland worden, want we waren wel nieuwsgierig geworden. 

 

Als er op het pak “Château Eugénie” staat dan kijk je natuurlijk uit naar een prachtig kasteel. In het uur van ons huis naar de westkant van Cahors zijn we vele kastelen gepasseerd maar ons wijnhuis bleek niet in een kasteel gevestigd te zijn. Het was eerlijk gezegd best een teleurstelling. Van wijngaarden was ook geen sprake. Het bleek dat Eugénie allerlei kleine percelen langs de Lot bezit maar geen ervan is in het zicht van de proeverij. Die vond plaats in een geurloos winkeltje en de chai was indrukwekkend maar een tamelijk sfeerloze loods. Toch hebben we goed ingeslagen want de witte wijnen bleken, net als de rode, prettig weg te tikken en de rosé was, ondanks zijn chemische kleurtje, ook fris en fruitig. Maar om nou onze gasten voor een proeverij die kant op te sturen, dat leek ons geen goed idee. 

 

Het barst natuurlijk van de wijnhuizen rond Cahors maar “Château Lagrezette” vonden we intrigerend. Het stond overal aangegeven en de naam kenden we van een kennis in Nederland die er al erg enthousiast over was. Even kijken dus. En daar stond ons ideaalbeeld van een wijnchâteau: Tussen de wijngaarden, op een heuvel, stond een prachtig onderhouden kasteel te shinen in de middagzon, met een imposante toegangspoort en een wijnwinkel bij de entrée. Eentje waar het ruikt naar wijn, kurk en houten kistjes. We konden een plankje charcuterie bij de proeverij krijgen, wat we natuurlijk gretig aannamen, en de jonge medewerkers waren uitermate vriendelijk en commercieel tot op het bot. Dat wel, maar dat mag, in die omgeving, met zo’n service. De chai was een echte gewelfde kelder achter een glazen schuifdeur naast de winkel. Ik kreeg de indruk dat de kelder ‘verboden te betreden’ was, maar dat was geenszins het geval. Je mocht er naar hartelust in ronddwalen. De wijnen op zich waren mij persoonlijk wat te heftig en minder toegankelijk dan die van onze huisleverancier Eugénie, maar voor de beleving, voor gasten, is Lagrezette helemaal leuk. Er worden alleen wijnen in flessen verkocht, waarvan ik de rosé Roseberry vooral erg mooi vind met z’n Miami-vice achtige design. 

 

Toch zijn we trouw aan Eugénie, omdat de “Treille du Roy” nog steeds niet verveelt, omdat ze een familiebedrijfje zijn en monsieur Couture persoonlijk met zijn busje de bestelling komt afleveren. Inmiddels hebben we ook drie wijntonnen voor een prikkie bij ze gekocht. Leeg, dat dan wel, we gebruiken ze als regentonnen. In Nederland schrokken ze van mijn post op Instagram met die tonnen achterin de pick-up en de tekst “even wat wijn halen”. Drinken ze zóveel tegenwoordig, die Prangers?? Dat valt dus mee, het was voor de plantjes. 

 

Maar verandering van spijs doet eten en verandering van wijn doet smaken. We hadden het voornemen om in de winter voor onszelf wijn in flessen te kopen, gewoon steeds iets anders. We wonen tenslotte in het wijnparadijs op aarde. Hoefde ook niet eens uit deze streek te zijn. Een Merlot of Cabernet Sauvignon zouden we waarschijnlijk wel waarderen na maandenlang louter en alleen Malbec. En we waren net in Spanje geweest en dat smaakte naar meer. Maar wat denk je: in onze plaatselijke supermarkt verkopen ze niet eens buitenlandse wijnen! Stel chauvinisten die Fransen. Geen enkele Spaanse wijn te vinden. Dan moeten we eerst een half uur rijden voor de hypermarché. Daar staat hopelijk  wel een Verdejo of Tempranillo achterin weggemoffeld. 

 

Dus voor onszelf en voor onze gasten: We krijgen graag informatie over andere heerlijke slobberwijntjes, exclusieve traktaties en door-en-door Franse wijnbelevingen. We wonen zelf net aan de verkeerde kant van de Lot, maar we rijden graag een eindje voor de tip van de dag!

 

graag delen!